ചോരചാറിച്ച

ചോരചാറിച്ച 

മുല്ലപ്പൂക്കൾ ചുവക്കുന്നതും 

തെറ്റിപ്പൂക്കൾ വെളുക്കുന്നതും കണ്ട് 

ഉടഞ്ഞുവീണ വിഗ്രഹങ്ങളിൽ ചവിട്ടി 

അഴിഞ്ഞുവീണ പൊയ്‌മുഖങ്ങൾ 

വലിച്ചുകീറി.... 

വ്രണിതപാദയായ് വിഷണ്ണയായ് 

ഞാൻ മുന്നോട്ട്... !

കള്ളിച്ചെടിയുടെ തണ്ടിൽനിന്നൂറിയ

ഇറ്റു വെള്ളം തീർത്ഥമായ്.. 

തീർത്ഥമിറ്റുന്ന നേരത്തും മുള്ളിനാൽ 

നുള്ളിനോവിച്ചുവെങ്കിലും....

ദാഹം തീർത്ത്... ഞാൻ മുന്നോട്ട്.....!

ദൂരെ വസന്തം പൂക്കുന്നതും അവിടെ, 

ചുവന്ന തെറ്റിയും വെളുത്ത മുല്ലയും 

പൂത്തുലയുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ട് പഴുത്ത മണലിൽ ചോരചാറിച്ച്...!

ഒരു പാട്ട്

ഒരു പാട്ട് കൂടി പാടുവാൻ ഞാനിതാ
നിൻസവിധത്തിൽ തപസ്സിരിപ്പൂ
ഒരു തേൻ കണമായ് എന്നിൽ നിറയ്ക്കുക
ആ സർഗ്ഗ ചേതന ഇറ്റെങ്കിലും

ചുറ്റും ചിരാതുകൾ നൃത്തം ചവിട്ടുന്ന
കാർത്തിക രാവിന്റെ ചന്തങ്ങളിൽ
ആകാശ മേലാപ്പിൽ താരകപ്പൂവുകൾ
പൂത്തുലയുന്നോരീ രാവിതോന്നിൽ
നീവരില്ലേ എൻ  ഭാവനാ ലോകത്തിൽ
പൂന്തിങ്കളായി പ്രഭചൊരിയാൻ

രാപ്പൂവിൻ ഗന്ധങ്ങൾ ചുറ്റും നിറയുന്ന
മാദക രാവിന്റെ യാമങ്ങളിൽ
പാതിരാക്കാറ്റിന്റെ നൂപുരതാളത്തിൽ
പൂമരം ലാസ്യമോടാടിടുമ്പോൾ
ആ പൂനിലാവിന്റെ പാലോളിശോഭയിൽ
രാപ്പാടിപോലെ ഞാൻ പാടിടട്ടെ.

സീത

      
രാമായണത്തിന്റെ ശീലോന്നു കേട്ടപ്പോള്‍
വൈദേഹി,  നെഞ്ചിലൊരു  കനലായി
പതിവ്രതയായിട്ടും പാതിപകുത്തിട്ടും
അഗ്നിയില്‍ ശുദ്ധി നടത്തിയിട്ടും
നീതികിട്ടാത്തൊരാ  പുത്രിതൻ  ദുഃഖം
ഭൂമീടെ നെഞ്ചും പിളര്‍ത്തിയില്ലേ

അഭയമില്ലാതെ തണലുമില്ലാതെ
കാട്ടിലും മേട്ടിലും അവളലഞ്ഞു
കാനന സീതയായ് കാഞ്ചന സീതയായ്
കണ്ണീര്‍ക്കടലായ് അവളലിഞ്ഞു

ഒരുനാൾ വരും തന്റെ ഹൃദയേശ്വരൻ
തന്നെ വാരിപ്പുണർന്നവൻ കൊണ്ടുപോകും
വെറുതേ മോഹിച്ചു കാത്തിരുന്നു പിന്നെ
കണ്ണീർക്കടലിൽ തപസ്സിരുന്നു

അശ്വമേധത്തിനു പാതിമെയ് ആകുവാൻ
ആർത്തവൾ ചെന്നപ്പോൾ കണ്ടതയ്യോ
തന്റെ തൽപ്പത്തിൽ കാഞ്ചസീത..
കണ്ടവൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു പോയി

വയ്യ...!! വേണ്ടമ്മേ ഇനിയും സഹിക്കുവാൻ
അഭയം തരൂ നിന്റെ മാറിലമ്മേ...!!
കഠിനദുഖത്താൽ നെഞ്ചുപിളർന്നവൾ
ഒരു വൃഥാ സ്വപ്നമായ്  എങ്ങോ മറഞ്ഞു പോയ്
ധരണി മടിത്തട്ടിലേക്കാഴ്ന്നു പോയീ....

എന്നിട്ടുമിന്നും പാടിപ്പുകഴ്ത്തുന്നു
രാമാപദാനങ്ങള്‍ ശ്രീരാമ നന്മകൾ
സീതയെ നമ്മള്‍ മറക്കുന്നുവോ
അതോ കണ്ടിട്ടും കാണാതെ പോകുന്നുവോ

കടൽത്തീരത്ത്

നനഞ്ഞു നനയാത്ത കാലിൽ
മണലിൻ കൊലുസ്സുമായ്‌
ശാന്തമെങ്കിലും അലതല്ലും തിരനോക്കി 
ഏകയായ് ഞാനന്നിരിക്കവേ
ഒരു കുളിർ കാറ്റ് തലോടി കടന്നുപോയ്
മനം കുളിർപ്പിച്ച ഭൂതകാലമോ ...

അകലെ ചക്രവാളം ചുവക്കുന്നു
മനം കവരുന്ന കാഴ്ചയാണെങ്കിലും
ക്ഷണനേരം കൊണ്ടീ ഭംഗി മാഞ്ഞിടും
കറുക്കുമാകാശം ഒപ്പമീ ഭൂമിയും
എന്നെ കുളിർപ്പിച്ച ഭൂതകാലം പോൽ

നിൻ കരം കോർത്തു നടന്നിരുന്നു ഞാനീ-
നനമണലിൽ നനഞ്ഞു നനയാതെ
അന്ന് ചിരിച്ചു തിമർത്തെൻകാലിൽ
തിരയായ് കടൽ വന്നു പുണർന്നതും
പിന്നൊരു തിര ഞങ്ങളെ ആകെ നനച്ചു
തലതല്ലി ചിരിച്ചതും
സ്വയം മറന്നറിയാതെ നിന്നെ കെട്ടിപ്പുണർന്നു
നാണം ചുവന്നതും

ഇന്നതെല്ലാം പഴങ്കഥ എങ്കിലും
കടൽ മറന്നില്ല എന്നെ എന്നപോൽ
ഇന്നും അടുത്തുവന്നെൻകാലിൽ പുണരുന്നു
ഒരു ചെറുതിര നനക്കാൻ ഒരുങ്ങുന്നു
ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലായ് .......

ചുംബനത്തിൻ അർത്ഥാന്തരങ്ങൾ

പുലരിതൻ ചുംബനം തരളിതമാക്കിയ 

മുകുളങ്ങൾ  മെല്ലെ കൺ‌തുറന്നു...

കാറ്റൊന്നു ചുംബിച്ച നേരത്താ പൂമരം 

ആടിത്തിമർത്തപ്പോൾ പൂമഴയായ്....

മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞോരാ സ്നേഹത്തിൻ അഗ്നിയത്  

ചുണ്ടിൽ  നിറച്ച  മധുരമായ് ചുംബനം 

സ്നേഹത്തിൻ അരണി കടഞ്ഞപ്പോൾ 

മിന്നിയ  അഗ്നി സ്പുലിംഗങ്ങൾ,പൊള്ളാത്ത തീയുകൾ.     

മൂർദ്ധാവിൽ വാത്സല്യം,കവിളിലത്  സൗഹാർദ്ദം
കൈത്തണ്ടയിൽ നൽകുമ്പോൾ സ്നേഹാര്ദ്രമായ് 

അധരത്തിൽ രതിയായി പടർന്നു കയറവേ
ചുംബനം ജീവസ്പുരണമായി.....

ഹൃദയത്തിലൂറിയ സ്നേഹാമൃതത്തിനെ
കാച്ചിക്കുറുക്കി  ചെഞ്ചുണ്ടിലിറ്റിച്ചു 

വാരിപ്പുണർന്നു കൊഞ്ചിച്ചു നൽകുമ്പോൾ 
പൈതലിൻ കവിളിലത് സ്നേഹമുദ്ര. 

അകലുന്ന നേരത്ത്, യാത്രാമൊഴിയായി
കണ്ണീരിന്നുപ്പ് കലർന്നുള്ള ചുംബനം
പേമാരിപോലെ തുരുതുരെ പെയ്തപ്പോൾ
പരിസരം   പോലും   കരഞ്ഞുപോയി 

ഒടുവിൽ മരണമാം പരമ സത്യത്തിൽ..... 

നാമറിയാത്തൊരാ മരവിച്ച നേരത്ത് 

ഹൃദയം തകർന്നു പ്രിയരവർ നൽകുന്ന  
അന്ത്യചുംബനം ആത്മാവിൻ ചുംബനം. 

അന്നൊരു മഴയത്ത്

അമ്മ ഒരനുജത്തി അനുജൻ അടങ്ങുന്നതാണ് എന്റെ കുടുംബം.സ്കൂളിൽ നിന്നും അമ്മയെ വീട്ടിൽ എത്തിച്ചശേഷം അച്ഛൻ എല്ലാദിവസവും അടുത്തുള്ള സാംസ്‌കാരിക സമിതിയിൽ പോവുക പതിവാണ് . അത് കഴിഞ്ഞു രാത്രി പത്ത് മണിയായെ വീട്ടില് എത്താറുള്ളൂ .....

ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിനു മുന്നിലൂടെ ഒരു പുഴയും അതിനു ചേർന്ന് ഒരു കൈവഴിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ പുഴയ്ക്കു നല്ല ഒരു പാലം ഉണ്ട് എങ്കിലും കൈവഴിയ്ക്ക് മൂന്നു തെങ്ങുംതടിയിൽ ഇട്ട ഒരു നടപ്പാലമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഞങ്ങളുടെ നാട് പുരോഗമിച്ചു തുടങ്ങിയതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രണ്ടു റോഡുകൾ കൂട്ടിമുട്ടാതെ ആറ്റിന് അക്കെരെയും ഇക്കരെയും വന്നു നില്ക്കുന്നുണ്ട്.
ഈ റോഡുകളെ കൂട്ടിമുട്ടിക്കാൻ പതിബന്ധമായി കുറെ വയലുകളും കുറച്ചു പുരിടങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു . ഇതിനു നടുവിലൂടെ റോഡു ഉണ്ടാക്കുക എന്ന ശ്രമകരമായ ദൌത്യം നാട്ടിൽ അത്യാവശ്യം ജനസമ്മതിയുള്ള അച്ഛൻ ഏറ്റെടുത്തു. വിചാരിച്ചതിലും എളുപ്പത്തിൽ ദൌത്യം അച്ഛൻ ഏതാണ്ട് പൂർത്തിയാക്കി .റോഡു പണിയും നാട്ടുകാരുട ശ്രമദാനമായി നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഇത്ര ഭംഗിയായി കാര്യങ്ങൾ നടക്കുമ്പോൾ അവിടെ സ്വാഭാവികമായും ചില ശത്രുക്കളും ഉണ്ടാകുമല്ലോ . പക്ഷെ ഈ ശത്രുക്കൾക്കൊന്നും നേരിട്ട് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ ധൈര്യമുള്ളവർ ആയിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവർ തക്കം പാർത്തിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്കാർക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു നേരിയ ചിന്തപോലും ഇല്ല. കാരണം നാട്ടിൽ എല്ലാപേർക്കും വലിയ ഇഷ്ടവും ബഹുമാനവും ആണ്.അച്ഛനെ എതിർക്കാൻ ആരും ഇല്ല എന്ന ഒരു വിശ്വാസം.
അന്ന് സന്ധ്യ മുതലേ നല്ല മഴയുണ്ടായിരുന്നു . ഞങ്ങൾ പഠിത്തമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് രാത്രി അച്ഛനെയും പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കയാണ് . ഞാൻ അന്ന് എഴാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം. അച്ഛന്റെ സ്കൂട്ടറിന്റെ ലൈറ്റ് കണ്ടു ഇപ്പോൾ അച്ഛൻ എത്തും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ... എത്താനുള്ള സമയം ആയിട്ടും അച്ഛൻ എത്തുന്നില്ല . ഞങ്ങൾ അല്പം അസ്വസ്ഥരായി . മഴ ശക്തിയായി പെയ്യുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങൾ കണ്ട സ്കൂട്ടർ മറ്റാരുടെയും ആകാൻ വഴി ഇല്ല കാരണം ആകെ രണ്ടോ മൂന്നോ സ്കൂട്ടറുകളെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

പെട്ടെന്നു അതാ അച്ഛൻ നനഞ്ഞോലിച്ചു ഗേറ്റ് കടന്നു വരുന്നു. സ്കൂട്ടർ എവിടെ അമ്മ ഉദ്യോഗത്ത്തോടെ ചോദിച്ചു. ഞങ്ങളും പരിഭ്രമിച്ചു. പക്ഷെ അച്ഛൻ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു ''ആശേ ആ ടോർച്ചും എടുത്തു എന്റെ കൂടെ വാ '' എന്നുപറഞ്ഞു കാലീളിൽ നിന്നും ഒരു മമ്മട്ടി പോയെടുത്തു . മഴ നല്ല ശക്തിയായി തന്നെ പെയ്യുകയാണ്. ഞാൻ എന്തിനെന്നറിയാതെ പോയി ടോര്ച്ചും എടുത്തു വന്നു. അമ്മ എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അച്ഛൻ രോക്ഷത്ത്തോടെ ''അഹ അവനൊക്കെ എന്നോടാ കളി ? കാണിച്ചു കൊടുക്കാം .... വാടീ ....'' എന്നും പറഞ്ഞു ഒരു കയികൊണ്ട് എന്നെയും പിടിച്ചു മറ്റെക്കൈയിൽ മമ്മട്ടിയുമായി ആ മഴയത്ത് ഇറങ്ങി, ഞാൻ റ്റൊർച്ചു അടിക്കുന്നുണ്ട് . പക്ഷെ കടുത്ത ഇരുട്ടും മഴയും വെളിച്ചത്തെ തടസ്സം ചെയ്യുന്നു. വലിഞ്ഞു നടക്കുന്ന അച്ഛനൊപ്പം എത്താൻ ഞാൻ പാടുപെടുന്നുണ്ട്. കാര്യം ഒന്നും അറിയാനും പാടില്ല എനിക്ക് അല്പം ഭയവും ഉണ്ട്. എങ്കിലും അച്ഛനൊപ്പം അല്ലെ ഞാൻ ധൈര്യം സംഭരിച്ചുഒപ്പം എത്താൻ ശ്രമിച്ചു.

ഞങ്ങളുടെ യാത്ര അടുത്ത കൈവഴിയിലെ തടിപ്പാലത്തിനടുത്ത് അവസാനിച്ചു. നോക്കുമ്പോൾ സ്കൂട്ടർ പാലത്തിനു അപ്പുറത്ത് ഇരിക്കുന്നു . മൂന്നു തടിയിൽ ഉണ്ടാക്കിയ പാലത്തിന്റെ നടുക്കലത്തെ തടി കാണാൻ ഇല്ല. അച്ഛനെ വീഴ്ത്താൻ അച്ഛനോട് എതിർപ്പുള്ളവർ കണ്ടു പിടിച്ച വഴി.

ഈശ്വരാ പാലത്തിൽ കയറും മുന്നേ അച്ഛൻ ഇത് കണ്ടില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്തായേനെ ...അച്ഛൻ ലൈറ്റ് ഇങ്ങോട്ടടിക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വന്ന മമ്മട്ടി കൊണ്ട് ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന രണ്ടു തടി കൂടി അങ്ങിളക്കി ഇട്ടു... എന്നിട്ട് ഉച്ചത്തിൽ അലറകതന്നെ ആയിരുന്നു ... ""ആരാണ് ഇത് ചെയ്തതെങ്കിലും ധൈര്യമുണ്ടെങ്കിൽ ഇരുട്ടത്ത് നില്ക്കാതെ ഇറങ്ങിവാ .... അങ്ങിനെ എന്നെ വീഴ്ത്താം എന്നാരും കരുതണ്ട ''
എന്നും പറഞ്ഞു ഒരു ജേതാവിനെപ്പോലെ മംമാട്ടിയും തോളിൽ വച്ച് എന്നെയും പിടിച്ചു തിരിച്ചു നടന്നു ....

സത്യത്തിൽ അവരിൽ ആരെങ്കിലും അച്ഛന്റെ വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുത്ത് മുന്നിലേക്ക്‌ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുക എന്ന് എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ പ്പോലും ആകുമായിരുന്നില്ല.........

രതിലയം

    

തരളിതയാമത്തില്‍ കുളിരല  വീശുമ്പോള്‍ 

മൃദുലവികാരങ്ങളുണരുന്നു.....

വിണ്‍ചന്ദ്രലേഖ പുഞ്ചിരി തൂകുമ്പോള്‍ 

താരകള്‍ കണ്‍ചിമ്മിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു....

പ്രേയസ്സീ എന്നെ  നീ  പുല്കുന്ന നേരം

ആപാദചൂഡം  കുളിരുന്നു ....

നിശീഥിനി പോലും നാണിക്കും യാമത്തില്‍ 

രാവിന്‍റെ വെണ്‍ചേലയുലയുന്നു .

രാപ്പാടി പാടുന്ന,പൂമഴ പെയ്യുന്ന, 

പിച്ചികള്‍ പൂക്കുന്ന,  നല്ല രാവില്‍, 

ആലസ്യമോടെ  മയങ്ങുന്ന നിന്‍ചാരെ 

തരളിതഗാത്രനായ്  ഞാനിരുന്നു...

ജാലകവാതിലിലൂടൊരു പൂങ്കാറ്റ്

കുളിരുമായ് എന്നെത്തഴുകാന്‍ വന്നു .