4/09/2014

സ്വയം അറിയാന്‍

               


കാണുന്ന കാഴ്ച്ചതന്‍ പൊരുള്‍ തേടി അലയുമ്പോള്‍ 
അറിയുന്നില്ലി വിലപ്പെട്ട മനുഷ്യ ജന്മത്തിന്‍ പൊരുള്‍ 
പാഴാക്കിക്കളയുന്ന ഓരോ നിമിഷവും 
നഷ്ടപ്പെടുത്തലാണോര്‍ക്കാം നമുക്ക് 

ഒരു നീര്‍ക്കുമിളപോല്‍ എപ്പോഴും പൊട്ടാം
ഈ ജന്മമാം കുമിളയും തിരിച്ചറിയൂ... 
ചെയ്യുവാനുണ്ടൊരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ 
സഹജീവിക്കു നല്‍കാം ഒരിറ്റു സ്നേഹം. 

മറക്കാതിരിക്കാം പിന്നിട്ടവഴികള്‍ 
മറക്കാം നമുക്കേറ്റ മുറിവിന്‍റെ പാടുകള്‍. 
പൊറുക്കാന്‍ പഠിക്കാം ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം 
ഔന്നിത്യങ്ങളില്‍ സ്വയം മറക്കാതിരിക്കാം .

അലറി ഇരമ്പുന്ന കടലും ഒരുക്കുന്നു 
ഒരുപാട് ജീവന് താവളങ്ങള്‍ .
വെറുതെ അലയുന്ന മേഘവും പൊഴിയുന്നു 
തെളിനീര്‍  മഴയായി കുളിര് നല്‍കാന്‍. 

കണ്ണ് തുറന്നൊന്നു നോക്കാതെ ചൊല്ലുന്നു 
ഈ ലോകം നാശ മെന്നാര്‍ത്തു വിളിക്കുന്നു... 
നന്മകള്‍ ഒന്നും കാണാതെ  നമ്മള്‍ സ്വയം 
കണ്ണടച്ചെല്ലാം ഇരുട്ടെന്നു കേഴുന്നു.... 

കണ്ണുതുറക്കാം കാണാന്‍ ശ്രമിക്കാം 
ഇരുട്ടിലും ഇറ്റു വെളിച്ചം പകരാം 
പോരുക കൂട്ടരേ കൈകൊര്‍ത്തിടാം 
ഒരു നല്ല നാളെക്കായ്‌ സ്നേഹത്തിനായ് .....