തരളിതയാമത്തില്‍ കുളിരല വീശുമ്പോള്‍
മൃദുലവികാരങ്ങളുണരുന്നു.....
വിണ്‍ചന്ദ്രലേഖ പുഞ്ചിരി തൂകുമ്പോള്‍
താരകള്‍ കണ്‍ചിമ്മിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു....
പ്രേയസ്സീ എന്നെ നീ പുല്കുന്ന നേരം
ആപാദചൂഡം കുളിരുന്നു ....
നിശീഥിനി പോലും നാണിക്കും യാമത്തില്‍
രാവിന്‍റെ വെണ്‍ചേലയുലയുന്നു .
രാപ്പാടി പാടുന്ന,പൂമഴ പെയ്യുന്ന,
പിച്ചികള്‍ പൂക്കുന്ന, നല്ല രാവില്‍,
ആലസ്യമോടെ മയങ്ങുന്ന നിന്‍ചാരെ
തരളിതഗാത്രനായ് ഞാനിരുന്നു...
ജാലകവാതിലിലൂടൊരു പൂങ്കാറ്റ്
കുളിരുമായ് എന്നെത്തഴുകാന്‍ വന്നു .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ