കാണുന്ന കാഴ്ച്ചതന്‍ പൊരുള്‍ തേടി അലയുമ്പോള്‍
അറിയുന്നില്ലി വിലപ്പെട്ട മനുഷ്യ ജന്മത്തിന്‍ പൊരുള്‍
പാഴാക്കിക്കളയുന്ന ഓരോ നിമിഷവും
നഷ്ടപ്പെടുത്തലാണോര്‍ക്കാം നമുക്ക്
ഒരു നീര്‍ക്കുമിളപോല്‍ എപ്പോഴും പൊട്ടാം
ഈ ജന്മമാം കുമിളയും തിരിച്ചറിയൂ...
ചെയ്യുവാനുണ്ടൊരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍
സഹജീവിക്കു നല്‍കാം ഒരിറ്റു സ്നേഹം.
മറക്കാതിരിക്കാം പിന്നിട്ടവഴികള്‍
മറക്കാം നമുക്കേറ്റ മുറിവിന്‍റെ പാടുകള്‍.
പൊറുക്കാന്‍ പഠിക്കാം ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം
ഔന്നിത്യങ്ങളില്‍ സ്വയം മറക്കാതിരിക്കാം .
അലറി ഇരമ്പുന്ന കടലും ഒരുക്കുന്നു
ഒരുപാട് ജീവന് താവളങ്ങള്‍ .
വെറുതെ അലയുന്ന മേഘവും പൊഴിയുന്നു
തെളിനീര്‍ മഴയായി കുളിര് നല്‍കാന്‍.
കണ്ണ് തുറന്നൊന്നു നോക്കാതെ ചൊല്ലുന്നു
ഈ ലോകം നാശ മെന്നാര്‍ത്തു വിളിക്കുന്നു...
നന്മകള്‍ ഒന്നും കാണാതെ നമ്മള്‍ സ്വയം
കണ്ണടച്ചെല്ലാം ഇരുട്ടെന്നു കേഴുന്നു....
കണ്ണുതുറക്കാം കാണാന്‍ ശ്രമിക്കാം
ഇരുട്ടിലും ഇറ്റു വെളിച്ചം പകരാം
പോരുക കൂട്ടരേ കൈകൊര്‍ത്തിടാം
ഒരു നല്ല നാളെക്കായ്‌ സ്നേഹത്തിനായ് .....
