സായന്തനം

   

അന്നു മനസ്സിന്റെ മന്താരച്ചെപ്പിൽ
ഒരു കുങ്കുമപ്പൂപൊൽ കാത്തു വച്ചു
അതെന്നോ എവിടെയോ മറന്നു വച്ചു
ഒട്ടും നിനയാത്ത നേരത്ത് ഞാനാ
മന്താരചെപ്പിന്നു കണ്ടു
ആകാംഷ മുറ്റും മനസ്സോടെ ഞാൻ
ഇന്നത്‌ വീണ്ടും തുറന്നു നോക്കി ..... അത്
വാടിത്തളർന്നൊരു ഓർമ്മയായി ...

തിരമാലപോൽ അലതല്ലി എത്തുന്നു
വെറുതെ തലതല്ലി തകർന്നടിയുന്നു
വീണ്ടും നുരപോന്തി തേങ്ങി വരുന്നു
ഒര്മ്മയായ് പൊട്ടിച്ചിതറിടുവാൻ

സായന്തനത്തിലെ കുങ്കുമ ശോഭയായ്
കരയും കടലും ലയിച്ചപോലെ
യാത്ര പറയുവാനായിരുന്നെങ്കിലും
ഒരുമാത്ര എല്ലാം മറന്നു ഞാനും

ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദനയെങ്കിലും
ആ ഓർമ്മകൾക്കെന്നും നൂറഴക്
യാത്ര പറയുന്ന നേരമാണെങ്കിലും
സന്ധ്യക്ക്‌ സൂര്യൻ ചുവക്കുംപോലെ ....