ശ്യാമാംബരം ദൂരെ കതിരണിയും നേരം
തിങ്കള്‍ക്കലമാനോടുമ്പോള്‍......
കാറിന്റെ സ്ടീരിയോയില്‍ നിന്നും യേശുദാസിന്റെ ഘനഗംഭീരശബ്ദം ഒഴുകിവരുന്നു. ആരും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു പോകുന്ന അതിമനോഹര ഗാനം....പക്ഷെ എനിക്ക് ഈ ഗാനം ഒരു വേദനയാണ്. വര്‍ഷങ്ങള്‍ എത്ര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നാല്‍ ഇന്നും മനസ്സിന്റെ നെരിപ്പോടില്‍ ഒരു കടും കനലായി അത് ഹൃദയത്തെ നോവിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു. ഞാനറിയാതെ മനസ്സ് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു പിന്നിലേക്ക്‌ ചിറകടിച്ചു പറക്കുന്നു .......
കോളേജു യുണിയന്‍ ഇനാഗുരേഷന്‍....ഞങ്ങള്‍ സീനിയേര്‍സ് ഞങ്ങളുടേതായ അധികാരങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ച് കുറച്ചു ഷൈന്‍ ചെയ്യുന്ന ദിവസം . ചെറിയവരെ ഒന്ന് വിരട്ടിയും തമാശകള്‍ പൊട്ടിച്ചും കുസൃതികള്‍ കാട്ടി വാകമരച്ചുവട്ടില്‍ ഞങ്ങളുടെ 'നാല്‍വര്‍സംഘം'. പരിപാടികള്‍ കാണുക എന്നാ ബോറന്‍ 'പരിപാടിയോട് ' ഞങ്ങള്‍ക്ക് താത്പര്യം തീരെയില്ല.അങ്ങിനെ അതിനെ കലക്കാം അല്ലെങ്കില്‍ അലങ്കോലപ്പെടുത്താം എന്നുമാത്രം ചിന്തിച്ചിരുന്ന കാലം. അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ യുണിയന്‍ ഇനാഗുരേഷന്‍ എന്നാല്‍ അടിപിടി ഈനൊരു അര്‍ത്ഥവും ഉണ്ടെന്നെല്ലാപേര്‍ക്കും അറിയാം അതുകൊണ്ടുതന്നെ കഴിവതും ആരും അന്നത്തെ ദിവസം സ്റ്റേജില്‍ കയറാന്‍ ധൈര്യപ്പെടില്ല. കാരണം അടിപിടി എവിടുന്നാ എപ്പോഴാ എന്നറിയില്ലല്ലോ. പിന്നെ തോറ്റ എതിര്‍കക്ഷികള്‍ അവരുടെ കഴിവ് തെളിയിക്കുന്നതും അന്നാണല്ലോ.അവര്‍ അവരുടെ നിരാശയും ദേഷ്യവും ഒക്കെ തീര്‍ക്കുന്നത് അവിടെയല്ലേ ....
പെട്ടെന്ന് ഉച്ചഭാഷിണിയില്‍ നിന്നും ഞങ്ങളെ എല്ലാം വിസ്മയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഒരു മനോഹര ഗംഭീര ഗാനം ഒഴുകിവരുന്നു. ബഹളത്തിനിടയില്‍ ആദ്യം വ്യക്തമായില്ല പതുക്കെ കോളേജു ആകെ നിശബ്ദമായി എല്ലാപേരും ആ ശബ്ദത്തിനായി കാതോര്‍ത്തു. ഞങ്ങളും വാകചോട്ടില്‍നിന്നും ആടിട്ടോറിയത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞു . ആരാ ഈ മധുര ഗായകന്‍ എന്നറിയാനുള്ള ആവേശമായിരുന്നു ... കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ഡിഗ്രിക്ക് പുതുതായി വന്ന , കഴിഞ്ഞദിവസം ഞങ്ങള്‍ ചെറുതായി ഒന്ന് വിരട്ടിയ , ഞങ്ങളുടെ വരവ് കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ കരയാന്‍ തുടങ്ങിയ കുട്ടി . കണ്ണ് നിറഞ്ഞത്‌ ആരും കാണാതെ തുടച്ചു.
അത് ഒരു വഴിത്തിരിവായിരുന്നു ...ഞങ്ങള്‍ ചങ്ങാതിമാരായി ... ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചനുജന്‍ .തരാം കിട്ടിയാല്‍ അവന്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പമാണ്.അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ 'അയിവര്‍സംഘം' എന്നറിയപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി .ഞങ്ങള്‍ ബസ്സിറങ്ങുമ്പോള്‍ അവന്‍ സ്റൊപ്പിലെ ആല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ ഞങ്ങളെ കാത്ത് നില്‍പ്പുണ്ടാകും.ഒരുമിച്ചു തമാശകള്‍ പറഞ്ഞു, കുറുംപുകാട്ടി, പാട്ടുപാടി ....രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ നിറഞ്ഞ സൗഹൃദം ....
ഞങ്ങള്‍ മനസ്സിന്റെ വിചാരങ്ങള്‍ പരസ്പരം ആത്മാര്‍ഥതയോടെ കൈമാറി.
എന്റെ ചെറിയ സാഹിത്യം അവനു വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. എത്ര പൊട്ടക്കഥ യായാലും വളരെ താത്പര്യത്തോടെ കേള്‍ക്കും എന്നിട്ട് ഒരു വലിയ നിരൂപകനെപ്പോലെ വിമര്‍ശിക്കും .അഭിപ്രായം പറയും. എന്റെ കവിതകള്‍ക്ക് ഈണം കൊടുത്തു മനോഹരമായി പാടും അങ്ങിനെ ഞങ്ങളുടെ ഒഴിവു സമയങ്ങള്‍ പാട്ടും കഥയും കവിതകളും കൊണ്ടുനിറഞ്ഞ വര്‍ണ്ണ ശബളമായ ചിത്രശലഭത്തെ പോലെയായിരുന്നു. ദിവസങ്ങള്‍ പറന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ക്ലാസുകള്‍ കഴിയാനുള്ള ദിനങ്ങള്‍ അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.ഇനി എങ്ങിനെ കാണാതെ ...കഥ പറയാതെ... പാടാതെ .. മനസ്സിന് ഭാരം കൂടി .. വിഷാദം ഞങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു ...
അങ്ങിനെ പതിവുപോലെ സ്റ്റോപ്പില്‍ ഇറങ്ങിയ ഞങ്ങള്‍ സ്വാഭാവികമായി ആല്‍ ചുവട്ടിലേക്ക്‌ ചെന്നു. ഞങ്ങളെ നിരാശപ്പെടുത്തി അവന്‍ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു . ഞങ്ങള്‍ കാത്തിരുന്നു.എന്നും ഞങ്ങളെ കാക്കും അന്ന് ഞങ്ങള്‍ അവനെ കാത്തു.എന്തെ അവന്‍ വരാത്തെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. അവന്‍ ഇല്ലാതെ കോളെജിലേക്ക് പോകാന്‍ തോന്നിയില്ല.സമയം ഉച്ചയായി .എന്നിട്ടും ഞങ്ങള്‍ പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ടില്ല കാരണം തമ്മില്‍ കാണാനുള്ള ഒരു സമയവും അവന്‍ പാഴാക്കില്ല .ഇനി ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ.
പെട്ടന്നു കോളേജില്‍നിന്നും പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്റെ അനവ്ന്‍സ്മെന്റ്റ്'a sad news for you all...'പിന്നൊന്നും കേട്ടില്ല...തല കറങ്ങുന്നു ...പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കോളേജു മുഴുവന്‍...മരണമണി മുഴക്കി ഒരാംബുലന്‍സ് ഗ്രവുണ്ടിലേക്ക് ചീറിപ്പഞ്ഞു പൊയ്.ഞങ്ങളെ കണ്ടിട്ടും നിറഞ്ഞ ചിരിയുമായി ഇറങ്ങിവരാതെ ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചനുജന്‍ അതിനകത്ത് ഒരു വെള്ളത്തുണി പുതച്ചു സുഖമായി ഉറങ്ങുക യായിരുന്നു...
ഞങ്ങളോട് യാത്രപോലും പറയാതെ ...ഓര്‍മ്മപുസ്തകത്ത്തില്‍ ഒരു വരിപോലും എഴുതാതെ...ജിവിത വഴിയില്‍ എവിടെ എങ്കിലും വച്ചുകാണാം എന്ന പ്രതീക്ഷപോലും തരാതെ ....
എന്റെ ശ്യാം നീ നീലാംബരത്തില്‍ തിങ്കള്‍ കാലമാനോടൊപ്പം ഓടിക്കളിക്ക യാണോ... നിനെക്ക് എന്നെ കാണാന്‍ കഴിയുമോ ....ആകാശത്ത് ചന്ദ്രനുദിക്കു മ്പോള്‍...താരങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍...ഞാന്‍ നിന്നെ നോക്കും അതിലെ ങ്ങാനും നിന്റെ മുഖം തളിയുന്നുണ്ടോ എന്ന് ...ഇന്നും കാത്തിരിക്കുന്നു നിന്നെ ആ ആല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ അല്ല .....മനസ്സില്‍ .....നീ ഒരു വെള്ളിനക്ഷത്രമായി ഉദിക്കുന്നതും കാത്ത്........
